Opóźniony Rozwój Mowy
Afazja dziecięca
Diagnoza afazji: ( min.2 spotkania)
Proces badania i określanie typu afazji jest złożonym procesem składającym się z kilku etapów m.in.:
- oceny dokumentacji medycznej,
- wywiadu z bliskimi,
- obserwacji dziecka,
- badań testowych, dzięki którym trafnie można określić istotę i mechanizm zaburzenia
Badania testowe obejmują m.in.:
- badanie sprawności narządów artykulacyjnych
- badanie nazywania,
- badanie powtarzania (samogłosek, spółgłosek, sylab, słów, a nawet słów pozbawionych sensu),
- badanie mowy opisowej (np. opisywanie obrazka, zdjęcia),
- badanie mowy dialogowej (rozmowa z pacjentem na temat jego samopoczucia, miejsca pracy, zawodu, zainteresowań),
- zautomatyzowane ciągi słowne (wymienianie dni tygodnia, miesięcy, liczenie od 1 do 10, recytacja wiersza),
- badanie czytania,
- badanie pisania,
- badanie liczenia,
- badanie pamięci,
- badanie orientacji przestrzennej,
- badanie praksji (wykonywanie celowych ruchów, np. zapinanie guzików, wiązanie sznurówek, ułożenie kończyn według polecenia (np. zrobienie tak zwanej figi).
Wszystko odbywa się w nurcie niedyrektywnym, przy całkowitej i bezwarunkowej akceptacji dziecka, w przyjaznym, pozbawionym destrukcyjnych bodźców środowisku. W trakcie zabawy i obserwacji stwarzam takie okoliczności, aby dziecko mogło swobodnie wyrażać siebie w sposób niewerbalny, werbalny i fizyczny. Nie ograniczam dziecka, nie upominam, nie oceniam jego zachowań jako dobre lub złe. Otaczam dziecko szacunkiem, akceptacją i zrozumieniem.
Terapia afazji dziecięcej:
Nie ma jednego uniwersalnego programu terapii. Wszystko zależy od tego z jakim rodzajem afazji mamy do czynienia. Czy największe trudności sprawia dziecku rozumienie, mówienie czy może jedno i drugie.
Główne filary prowadzonej przeze mnie terapii afazji to:
- trafna diagnoza i określenie typu afazji – określenie mechanizmu zakłócającego
- metody pracy dostosowane do mechanizmu zaburzenia nie do objawu
- nastawienie na przełamanie mechanizmu zakłócającego
- bazowanie na neuroplastyczności mózgu i zachowanych umiejętnościach dziecka
- pragmatyzm – budowanie skuteczności komunikacyjnej, usprawnianie komunikowania się przez dostępne kanały komunikacji
- Interakcja oparta na ZABAWIE – naturalnej motywacji każdego dziecka!
- dostosowanie materiału do zainteresowań dziecka
- różnorodność form terapii – wyeliminowanie monotonii
- dostosowanie tempa pracy i typu ćwiczeń do możliwości i osobowości dziecka
- plan terapii zgodny z obowiązującymi standardami logopedycznymi
Terapia afazji musi być maksymalnie pragmatyczna, użyteczna, osadzona w rzeczywistości, oparta na działaniu, na tu i teraz. Bo MOWA WYRASTA Z DZIAŁANIA! Maksymalnie wykorzystuję więc zachowane funkcje mózgu i staram się odbudować relacje – te neuronalne i te międzyludzkie!